Conjugation of verb "ruhe"
Präsens von “ruhe”
Indikativ Präsens Konjunktiv Präsens
ich ruhe ruhe
du ruhst ruhest
er/sie/es ruht ruhe
wir ruhen ruhen
ihr ruht ruhet
sie ruhen ruhen
Präteritum von “ruhe”
Indikativ Präteritum Konjunktiv Präteritum
ich ruhte ruhte
du ruhtest ruhtest
er/sie/es ruhte ruhte
wir ruhten ruhten
ihr ruhtet ruhtet
sie ruhten ruhten
Perfekt von “ruhe”
Perfekt Indikativ Perfekt Konjunktiv I
ich habe geruht habe geruht
du hast geruht habest geruht
er/sie/es hat geruht habe geruht
wir haben geruht haben geruht
ihr habt geruht habet geruht
sie haben geruht haben geruht
Plusquamperfekt von “ruhe”
Plusquamperfekt Indikativ Plusquamperfekt Konjunktiv II
ich hatte geruht hätte geruht
du hattest geruht hättest geruht
er/sie/es hatte geruht hätte geruht
wir hatten geruht hätten geruht
ihr hattet geruht hättet geruht
sie hatten geruht hätten geruht
Futur I von “ruhe”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde ruhen werde ruhen würde ruhen
du wirst ruhen werdest ruhen würdest ruhen
er/sie/es wird ruhen werde ruhen würde ruhen
wir werden ruhen werden ruhen würden ruhen
ihr werdet ruhen werdet ruhen würdet ruhen
sie werden ruhen werden ruhen würden ruhen
Futur II von “ruhe”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde geruht werde geruht würde geruht
du wirst geruht werdest geruht würdest geruht
er/sie/es wird geruht werde geruht würde geruht
wir werden geruht werden geruht würden geruht
ihr werdet geruht werdet geruht würdet geruht
sie werden geruht werden geruht würden geruht